بیوگرافی ستایش محمودی بازیگر کیست و اهل کجاست +عکس و تصاویر

بیوگرافی ستایش محمودی بازیگر کیست

ستایش محمودی بازیگر تئاتر و سینما متولد ۱۳۸۳ در تهران که از ۶ سالگی سال ۱۳۸۹ وارد عرصه بازیگری شده است. او ارتباطش با پدر و مادرش بسیار صمیمی است و آنها همیشه ستایش رو حمایت کردند و راهنمایی های خوبی به دخترشان در این مسیر داده اند.

ستایش محمودی، بازیگر سینما و تلویزیون، در آثاری همچون فیلم سینمایی «بلوک 9 خروجی 2»، فیلم سینمایی «نبات» و فیلم سینمایی «یک روز خوب» فعالیت داشته است.

سوابق

ستایش محمودی اولین بار با فیلم خرس به کارگردانی خسرو معصومی بازیگری رو تجربه کرد ولی متاسفانه این فیلم اکران نشد.

بیوگرافی پانته آ بهرام بازیگر و همسرش کیست 

بیوگرافی حمیدری گودرزی و همسر اول و دوم

 بیوگرافی الناز ملک بازیگر و همسرش

او سپس به تئاتر پرداخت و حدود ۲ سال بعد از اولین تجربه بازیگری در فیلم بچه های پرواز به کارگردانی مصطفی نظری که در ژانر خانوادگی و کودک بود بازی کرد.

ستایش محمودی در سال 1391 دوره‌ی پرتلاشی را در عرصه سینما و تلویزیون گذراند و در اثر مهمی بازی کرده است. اثر مهم ستایش محمودی در این سال، بازیگری در فیلم بلوک 9 خروجی 2 به کارگردانی علیرضا امینی محسوب می‌شود.

شاید یکی از مهم‌ترین بخش‌های بیوگرافی ستایش محمودی بازی در فیلم بلوک 9 خروجی 2 بوده است. ستایش محمودی سال 1391 فیلم بلوک 9 خروجی 2 نقش مهمی بازی کرده است که توانست با مهارت خود، آن نقش و همچنین خودش را میان مخاطبان سینما مطرح کند. او در این فیلم با علیرضا امینی همکاری داشته است. ستایش محمودی توانست با بازی در فیلم بلوک 9 خروجی 2 تجربه بازیگری موفقی برای خود رقم بزند و همکاری در کنار بازیگرانی نظیر الهام کردا، شبنم مقدمی، حمیدرضا آذرنگ و امیر جعفری بر تجارب او افزود.

ستایش محمودی بازیگر نقش نبات در فیلم نبات

نبات فیلمی ایرانی در ژانر درام به نویسندگی و کارگردانی پگاه ارضی و به تهیه‌کنندگی هوشنگ نوراللهی است که در سال ۱۳۹۸ به نمایش درآمد. بازیگران این فیلم شهاب حسینی، نازنین فراهانی و ستایش محمودی هستند  این فیلم برای نخستین بار در اردیبهشت ۱۳۹۸ در بخش بازار جشنواره جهانی فیلم فجر به نمایش درآمد.

بازیگر نقش نبات دختری است که به نظر می‌آید از سن نقش خود کمی بزرگتر است (او به هیچ وجه شبیه به یک دختر ده یازده ساله نیست) اما خارج از این مساله بازیگری بسیار ضعیفی از خود به اجرا می‌گذارد. خنده‌های مصنوعی و به زور مهربان جلوه دادن شخصیت نبات همان حسی را ایجاد می‌کند که کارگردان در سراسر فیلم خود آن را پخش کرده: تصنعی بودن و جبر کردن تماشاگر نسبت به اینکه فیلم را احساسی تلقی کند و با داستان آن همدلی و بغض کند.