بیوگرافی هوشنگ ابتهاج شاعر و همسرش الما +علت درگذشت

بیوگرافی هوشنگ ابتهاج

امیر هوشنگ ابتهاج در تاریخ ششم اسفند ماه سال ١٣٠۶ در شهر رشت استان گیلان دیده به جهان گشوده است.

وی یکی از شاعران عصراهل ایرانی و یکی از محبوبترین شاعرها در بین جوانان و شعر دوستان می باشد.

از مشهورترین آثار ایشان می‌توان شعر های ارغوان و زندگی را نام برد.

همچنین ببینید بیوگرافی امین ثالث بدل ایرانی جانی دپ کیست

وی یک شاعر توانمند می باشد که به هر دو سبک کلاسیک و نو شعر می خواند.
به غیر از توانمندی ها وهنرمندان ایشان، یک سری علت های دیگر هم در شهرت و مطرح شدن آثار وی موثر بودند، برای مثال، شعر ایشان بسیار به واسطه بازیگران و خوانندگان محبوب اهل ایرانی، به طور ترانه و تصنیف خوانده شده است.

از سایر عوامل محبوب شدن وی در بین مخاطبین، همراهی ایشان با روح زمانه و شرایط اجتماعی می باشد.

شعر ایشان نسبت به چیزی که در اجتماع سپری می شود تفاوت نمی باشد.
ایشان مضامین اجتماعی و مشکل های مردم را، با هنرمندی به رشته شعر در آورده است.

هوشنگ ابتهاج معروف به سایه چه کسی می باشد؟

ایشان یکی از شاعر های عصر اهل ایرانی می باشد.

وی به هر دو سبک کهن و نو، شعر می‌خواند.
هوشنگ ابتهاج به غیر از شعر و ادبیات، در عرصه موسیقی هم فعال بوده است و از سال ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۶ مدیریت برنامه گلها در رادیو ایران و موسس برنامه موسیقی گلچین هفته بوده است.

ایشان پس از حوادث خونین میدان شهدا «ژاله» و به قتل رسیدن مردم به دست نیروهای رژیم وقت، به همراهی محمدرضا لطفی، محمدرضا شجریان و حسین علیزاده، به نشانه اعتراض، از همکاری نمودن با رادیو فاصله گرفت.

غزلیات، تصنیف ها و شعرهای نوی ایشان بسیار به واسطه چهره های توانمند از جمله:
محمدرضا شجریان، حسین قوامی، شهرام ناظری و سایر هنرمندان از قبیل :
علیرضا افتخاری و محمد اصفهانی خوانده شده است.

دو تصنیف مشهور «تو ای پری کجایی» و «ایران ای سرای امید» یا «سپیده» از آثار ایشان به شمار می آید.

متولد شدن و زمان بچگی هوشنگ ابتهاج

امیر هوشنگ ابتهاج در تاریخ ۶ اسفند ماه سال ١٣٠۶ در یک خانواده مطرح شده از اقلیت مذهبی، در شهر رشت به دنیا آمده است.

پدر ایشان نیز میرزا آقاخان ابتهاج یکی از بزرگ های رشت بوده است.
امیر هوشنگ در مقطع دبستان و قسمتی از درسش را در مقطع متوسطه را در رشت سپری نموده و پس از آن برای ادامه درسش به تهران سفر نمود.

وی از همان بچگی هنر را بسیار دوست می داشت و علاوه بر تحصیل در رشته نقاشی و مجسمه سازی فعالیت می نموده است.

به بیانات خود:
در زمانی که ۸ تا ۱۰ سال سن داشتم خیلی دوست داشتم غذا درست نمایم.
یک مرتبه نیز سه ماه تابستان من را فرستادند نزد یک خانم خیاط.
شاید به خاطر اینکه در خانه شیطان بودم. گلدوزی و دسمه دوزی نیز از ایشان آموختم.
چندی را نیز نزد «موسیو یرواندی» نوازنده ارکستر سمفونی تهران، ویولون را آموختم.

افزودنی است که ایشان نخستین فرزند میرزا آقاخان ابتهاج و فاطمه رفعت و تک پسر خانواده بوده است.

پدر ایشان آقاخان ابتهاج یکی از بزرگان مطرح شده رشت و چندی ریاست بیمارستان پورسینای رشت را عهده دار بوده است.

همچنین ببینید

زمان تحصیل امیر هوشنگ ابتهاج

وی زمانی که درسش را آغاز نمود و ادامه‌ی درس خود را در مقطع دبستان و قسمتی از درسش را در مقطع متوسطه را در مدرسه عنصری، قاآنی، لقمان و شاهپور در شهر رشت و پس از آن برای کلاس پنجم متوسطه در دبیرستان تمدن تهران گذراند.

آقا ابتهاج در سال ۱۳۳۷ زمانیکه ۳۱ سال سن داشته با آلما مایکیال ازدواج نمود، که حاصل این ازدواج چهار فرزند به اسم های یلدا زاده سال ۱۳۳٨، کیوان زاده سال ۱۳۳۹، آسیا زاده سال ۱۳۴۰ و کاوه زاده سال ۱۳۴۱ است.

نخستین مجموعه شعر هوشنگ ابتهاج

ایشان در سال ۱۳۲۵ زمانی که ۱۹ سال سن داشته به خاطر علاقه بسیار به یک دختر به اسم گالیا که ارمنی بوده، نخستین مجموعه شهرش را به اسم اولین نغمه‌ها انتشار نمود.

تخلص شعری ابتهاج، «ه. ا.. سایه» می باشد به خاطر همین ایشان در بین مخاطبین و دوستداران شعر به اسم سایه هم معروف می باشد.
وی درباره علت منصوب این تخلص بیان می نماید:

حروف و واژه ها برایم رنگ دارند.
«ر» رنگ خاکستری، «گ» رنگ نارنجی و «ج» به رنگ سیاه می باشد.
واژه ها برای من سرد و گرم می باشند.
سایه یک واژه سرد می‌باشد.
گلابی واژه ای گرم.
به نظر من، در واژه سایه اندکی آرامش و خجالتی بودن و فروتنی و بی آزار بودن می باشد.
تمامی اینها برایم جالب بود و با طبیعت من سازگاری داشت.

خود واژه سایه از لحاظ حروف الفبا حرف نرم بدون ادعایی می باشد.
در آن نوعی افسوس می باشد و ذات معنی این واژه، یک نوع افتادگی دارد در برابر خشونت و حتی می توان افزود :
وقاحت.

وارد شدن هوشنگ ابتهاج به رادیو تا کنارگیری

از سال ۱۳۵۰ زمانی که ۴۴ سال سن داشته، مدیریت برنامه گلها در رادیو ایران را بر عهده داشته است و برنامه موسیقیای گلچین هفته را نیز پایه گذاری نمود و در سال ۱۳۵۷ پس از حادثه میدان ژاله به همراهی محمدرضا شجریان، محمدرضا لطفی و حسین علیزاده در تاریخ ۱۷ شهریور ۱۳۵۷ از رادیو کنارگیری نمود.

کتب های وی تا پیش از انقلاب اسلامی

ایشان پس از اولین نغمه ها در سال ۲۵، مجموعه شعرهای سراب در سال ۱۳۳۰ را انتشار نمود و تا پیش از انقلاب اسلامی در کل هفت کتب از شعرهای وی انتشار شد.

پس از انقلاب اسلامی هم ۵ جلد کتاب ایشان منتشر شده است.

داستان سفر هوشنگ ابتهاج به کشور آلمان

ایشان درباره سفر به آلمان بیان می‌کند: رفتنم به کشور آلمان مجبوری نبود ، نخستین بار یکی از فرزندانم رفت آلمان، پس از آن هم همسرم رفت، که فرزندم تنها نباشد، پس از آن فرزندانم به نوبت رفتند، چندی نیز من ممنوع الخروج بودم، که سرانجام من نیز در سال ۱۳۶۴ به آلمان سفر نمودم.

من مهاجرت نکردم و بعضی اوقات در تهران می باشم.
ایشان درباره زندگی در آلمان بیان می کند :
در طی روز ۲یا٣ساعت بیشتر خواب ندارم، صبح بسیار زود از خواب بیدار میشوم، چایی را آماده می نمایم و با اندکی نان خشک صبحانه میل می نمایم.

روزها تلویزیون نگاه می نمایم ومشاهده میکنم جهان روز به روز دیوانه تر می شود، پس از آن ناهار میل می کنم و مجدداً دیوانگی جهان را مشاهده می نمایم تا بفهمم پایان این دیوانگی جهان به کجا می‌رسد.

پس از آن شب نیز اندکی میروم و می خوابم، ویروس شعر گفتن نیز همواره در من می باشد و هر چند وقت دستی بر قلم میبرم و چیزهایی مینویسم.